Ἐπεμβάσεις σέ τροχαῖα.

Ὁ κ. Στ. ἀπό τήν Καλαμάτα, κάτοικος Ἀθηνῶν, ταξίδευε μέ τό αὐτοκίνητό
του πρός τά Ἰωάννινα. Καθ᾿ ὁδόν ἔπεσε θῦμα ἰσχυρῆς μετωπικῆς συγκρούσε-
ως, κατά τήν ὁποία τό αὐτοκίνητό του κυριολεκτικά διαλύθηκε καί ὁ ἴδιος τραυ-
ματίστηκε σοβαρά στό κεφάλι. Μεταφέρθηκε ἀναίσθητος στό Νοσοκομεῖο καί
μπῆκε στήν ἐντατική.
Ἐνῶ εὑρίσκετο στήν κατάσταση αὐτή, εἶδε μία φωτεινή νεφέλη καί στό μέσον
ἕναν ἡλικιωμένο μοναχό. Παρ᾿ ὅτι δέν εἶχε ἰδιαίτερη σχέση μέ τήν Ἐκκλησία,
ἐπειδή ἐκεῖνες τίς ἡμέρες εἶχε ἀκούσει ἀπό γνωστό του γιά κάποιον χαρισμα-
τοῦχο γέροντα Παΐσιο, μέσα στήν ἔκπληξή του ρώτησε αὐθόρμητα τόν ἄγνω-
στο μοναχό:
– Εἶσαι ὁ γέροντας Παΐσιος;
Ὁ Γέροντας δέν ἀπάντησε. Χαμογέλασε, τόν χάιδεψε ἐλαφρά στό κεφάλι
καί τοῦ εἶπε:
– Μή φοβᾶσαι˙ θά γίνεις καλά!
Ὁ Στ. συνῆλθε. Ἄν καί σαστισμένος ἀπό τό παράδοξο τοῦ πράγματος, καί
παρόλο πού ἀγνοοῦσε τόν θαυμαστό ἐπισκέπτη του, πίστεψε στήν διαβεβαίωσή
του. Τήν διηγήθηκε μάλιστα μέ ἔντονο ὕφος καί στούς γιατρούς. Καί αὐτοί ἔκπλη-
κτοι διαπιστώνοντας τήν ἀνθρωπίνως ἀνεξήγητη βελτίωσή του, ὡμολόγησαν:
– Ὄντως πρόκειται γιά θαῦμα!
Ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τό Νοσοκομεῖο, στόν δρόμο περνώντας μπροστά ἀπό ἕνα
βιβλιοπωλεῖο ἔκπληκτος ἀντίκρυσε στήν βιτρίνα τόν σωτῆρα του. Ἀνεγνώρισε
τήν μορφή του στό ἐξώφυλλο ἑνός βιβλίου. Ἔτσι ἀνεκάλυψε τόν εὐεργέτη του
καί γεμᾶτος εὐγνωμοσύνη τό ἀγόρασε καί τό διάβασε.
Συγκινημένος ἦλθε νά προσκυνήση στήν «Παναγούδα» (Ἰανουάριος 1998),
ὅπου καί διηγήθηκε τά ἀνωτέρω. Ἐκτός τοῦ ὅτι τόν διέσωσε ἀπό βέβαιο σωμα-

τικό θάνατο, ἡ ἐπέμβαση τοῦ Γέροντα ἄλλαξε καί ριζικά τήν ζωή του. Ἀνεζήτη-
σε πνευματικό καί ἐξωμολογήθηκε. Σταμάτησε τήν κοσμική ζωή παρά τίς ἔντο-
νες πιέσεις τῶν συγγενῶν. «Μοῦ εἶναι ἀδύνατο νά συνεχίσω τά ἴδια˙ στόν νοῦ
μου ἔρχεται συνέχεια τό χαμογελαστό φωτεινό πρόσωπο τοῦ Γέροντα», ἔλεγε
μέ δάκρυα στά μάτια.
*
Διήγηση εὐλαβοῦς ἐγγάμου Ἱερέως πού σπουδάζει στήν Θεσσαλονίκη. «Πρό
καιροῦ ἦρθε ἕνας νέος καί μοῦ εἶπε: «Πάτερ, ἐγώ χθές ἔπρεπε νά εἶχα πεθάνει,
ἀλλά ὁ Θεός μέ ἔσωσε. Καθώς ἔτρεχα μέ μεγάλη ταχύτητα χτύπησα μέ τήν
μοτοσυκλέττα μου ἐπάνω σέ ἕνα αὐτοκίνητο καί πετάχθηκα μακρυά. Τήν στιγ-
μή ἐκείνη εἶδα ἕναν παππούλη νά μέ πιάνη γερά ἀπό τό δεξί χέρι καί ἔτσι δέν
ἔπαθα τίποτε».
»Ἐγώ (ὁ ἱερεύς) τοῦ ἔδειξα μερικές εἰκόνες Ἁγίων καί φωτογραφίες συγχρό-
νων Γερόντων. Μόλις εἶδε τόν γέροντα Παΐσιο, φώναξε συγκινημένος: «Αὐτός
ἦταν».
»Ὕστερα ἀπό λίγες ἡμέρες ξαναῆρθε καί μοῦ ἀνέφερε ὅτι ἐκ τῶν ὑστέρων
ἀνεκάλυψε στό τσεπάκι τοῦ μπουφάν του, στόν δεξιό βραχίονα (ἀκριβῶς ἐκεῖ
πού τόν ἔπιασε ὁ Γέροντας), δύο μικρές εἰκονίτσες, μιά τοῦ Χριστοῦ καί μιά τοῦ

γέροντος Παϊσίου πού τίς εἶχε βάλει ἡ μητέρα του κρυφά».