Εὐλογίες ἀπό τήν Παναγία.

Διηγήθηκε ὁ Γέροντας: «Ἢμουν ἂγρυπνος καί νηστικός καί περίμενα τό «μο-
τόρι», στον ἀρσανά τῆς Ἰβήρων. Ἀπό τήν ἐξάντληση δέν αἰσθανόμουν καλά.
Φοβήθηκα νά μήν λιποθυμήσω ἐκεῖ καί μέ δοῦν οἱ ἐργάτες. Γι᾿ αὐτό ἔκανα κου-
ράγιο καί πῆγα πίσω ἀπό μιά ντάνα ξύλα.
»Σκέφθηκα πρός στιγμήν νά παρακαλέσω τήν Παναγία καί ἀμέσως εἶπα
στόν ἑαυτό μου: «Ἄθλιε, τήν Παναγία γιά τό ψωμάκι τήν ἔχουμε;».
»Καί μόλις εἶπα αὐτό, νά ἡ Παναγία καί μοῦ ἔδωσε ζεστό ψωμί καί σταφύλι!
Ἔ, ἀπό κεῖ καί πέρα μετά...».
Κάποιος, τόν ὁποῖον ὁ Γέροντας θεράπευσε ἀπό ἀνίατη ἀσθένεια, ἀκούγοντας
τήν διήγηση, ρώτησε ἔκπληκτος:
– Καλά, Γέροντα, μετά πού ἔφαγες τίς ρόγες τοῦ σταφυλιοῦ, τό κοτσάνι σοῦ
ἔμεινε στό χέρι;
– Καί τό κοτσάνι καί ψίχουλα, ἀπάντησε μέ ἔμφαση.