Εὐωδία.

Τό χάρισμα τῆς εὐωδίας καί μετά τήν κοίμηση τοῦ Γέροντα δέν ἐξαφανίστη-
κε. Πολλοί αἰσθάνονται εὐωδία, ὅταν προσκυνοῦν τόν τάφο του, ὅταν ἐπισκέ-
πτωνται τό Κελλί του στό Ἅγιον Ὄρος, ἤ ἄλλοι αἰσθάνονται εὐωδία ἐξερχόμενη
ἀπό προσωπικά ἀντικείμενα ἤ ροῦχα του.
Ὅπως μαρτυροῦν οἱ πατέρες πού διαδέχθηκαν τόν Γέροντα στό Κελλί του,
«τόν πρῶτο καιρό μετά τήν κοίμησή του σχεδόν ὅλοι οἱ ἐπισκεπτόμενοι τό Κελ-
λί αἰσθάνονταν αὐτή τήν ξεχωριστή εὐωδία.
Μαρτυρεῖ ὁ π. Ἀ. Κ.: «Τήν χρονιά πού ἐκοιμήθη ὁ Γέροντας ἔγινε Λειτουρ-
γία τήν ἡμέρα πού ἑώρταζε τό Κελλί του. Αἰσθάνθηκα κατά τήν ὥρα τῆς θείας
Λειτουργίας ἰσχυρή εὐωδία, ἡ ὁποία μέ συνώδευσε μέχρι τό Κουτλουμούσι καί
ἔπειτα χάθηκε».